Możliwości wypłat zależą od wieku pracownika. Przed 60 rokiem życia jest to możliwe tylko w poniższych wypadkach: 

- w razie poważnego zachorowania wypłata do 25% środków,

- wypłata 100% środków na pokrycie wkładu własnego na zakup nieruchomości mieszkaniowej - taka wypłata jest jednak rodzajem pożyczki, ponieważ wiąże się z obowiązkiem zwrotu w okresie 15 lat,

- tzw. wypłata transferowa 100% środków, czyli przekazanie ich na inny rachunek PPK lub w razie śmierci uczestnika na rachunek małżonka zmarłego lub osoby uprawnionej w PPK, IKE lub PPE.

- 25% środków jednorazowo, a pozostałe 75% w co najmniej 120 ratach miesięcznych, 100% w formie  świadczenia małżeńskiego (tj. swego rodzaju wspólnej emerytury dla małżonków) w co najmniej 120 ratach miesięcznych,

- wypłata transferowa na lokatę terminową lub,

- wypłata transferowa do zakładu ubezpieczeń na świadczenie okresowe lub dożywotnie.

Zarówno pracownik, jak i pracodawca mogą zmieniać wysokość wpłacanej składki pod pewnymi warunkami. Pracodawca nie może jednak zmienić wysokości wpłaty podstawowej. Wartość wpłaty podstawowej od pracodawcy wynosi 1,5% wynagrodzenia, ale pracodawca może zadeklarować w umowie o zarządzanie PPK dokonywanie wpłaty dodatkowej, która jednak nie może być wyższa niż 2,5% wynagrodzenia.

Pracodawca nie może zrezygnować z dokonywania  wpłaty  podstawowej  we wskazanej wysokości, ani zmienić jej wysokości. Wpłata  podstawowa  do  PPK  finansowana przez pracownika (czyli potrącana z jego wynagrodzenia  po  opodatkowaniu)  wynosi  2%. W  przypadku  pracownika  możliwe  jest  obniżenie wysokości tej wpłaty (jednak do wartości nie niższej  niż  0,5%  wynagrodzenia),  jeśli  jego  wynagrodzenie osiągane z różnych źródeł w danym miesiącu  nie  przekracza  kwoty  odpowiadającej 1,2-krotności minimalnego wynagrodzenia. Podobnie jak pracodawca, pracownik może zadeklarować wpłatę dodatkową, jednak nie może ona być wyższa niż 2% wynagrodzenia.

Pracownik może zrezygnować z Pracowniczych Planów Kapitałowych w każdym momencie. Odbywa się to na podstawie pisemnej deklaracji złożonej pracodawcy. Rezygnacja ta nie jest jednak składana raz na zawsze. Wpłaty będą wznawiane co 4 lata począwszy od 1 kwietnia 2023 roku dla wszystkich osób, które w okresie od poprzedniego wznowienia wpłat złożyły deklarację rezygnacji z dokonywania wpłat, a które już po złożeniu tej deklaracji nie złożyły pracodawcy wniosku o dokonywanie wpłat, zgodnie z art. 23 ust. 10 ustawy o PPK. Wtedy pracownik może raz jeszcze zrezygnować z dokonywania wpłat do PPK poprzez złożenie stosownej deklaracji.

Po złożeniu rezygnacji przez pracownika, na podstawie wniosku o zwrot środków zgromadzonych na koncie PPK, w przypadku składek płaconych przez pracownika, zostaną wypłacone oszczędności pomniejszone o obowiązujący podatek od zysków kapitałowych.

Wypłata zostanie pomniejszona o 30 proc. wartości wpłat po stronie pracodawcy, a od zysku z pozostałych 70 proc. będzie trzeba zapłacić tzw. podatek Belki. Natomiast zasilenie ze środków publicznych będzie trzeba zwrócić w całości do Funduszu Pracy, wraz z wypracowanym zyskiem. Koszty wcześniejszej wypłaty mogą wynieść 30–40 proc. zgromadzonych środków.

W przypadku śmierci uczestnika Pracowniczego Planu Kapitałowego pieniądze podlegają dziedziczeniu. W zależności od decyzji będą podlegać dziedziczeniu na zasadach ogólnych lub trafią do osoby imiennie wskazanej przez uczestnika.

W momencie zmiany pracy pracownik musi poinformować  nowego  pracodawcę  o  zawartych w jego imieniu umowach o prowadzenie PPK. Takie oświadczenie pracownika musi zawierać informację dot. instytucji finansowych, z którymi zawarto te umowy. Nowy pracodawca ma natomiast obowiązek złożyć wniosek o dokonanie transferu środków z poprzednich rachunków PPK pracownika na jego rachunek PPK prowadzony przez instytucję finansową nowego pracodawcy, o ile pracownik nie wyrazi swojego sprzeciwu. Należy  także  zaznaczyć,  że  uczestnik PPK może w tym samym czasie być stroną więcej niż jednej umowy o prowadzenie Pracowniczego Planu Kapitałowego.